Na een zondagmiddag in de hel die Lego World in de Jaarbeurs heet, vond ik het tijd voor een gepaste beloning. En dus ging ik -onder het genot van een welverdiend glas dikke rode wijn- aan de slag met de restanten van de Streekkrat.
Gisteren had ik met vooruitziende culi-blik al een klein pannetje mosterdsoep gemaakt, die ik serveerde met opgebakken krat-roodlof en een uitgebakken kratspeklapje in dobbelsteentjes erdoorheen. De kinderen rilden ervan maar het was een heerlijk pittig bakje soep voor 2 volwassenen die flink geleden hadden. Het hoofdgerecht had ik gister ook al deels voorbereid: ik maakte verse ravioli gevuld met pompoen, oude kaas en salie en geloof me, je bent heel Lego World zo vergeten als je dat pastadeeg in vorm staat te rammen.
Ik ben nog niet zolang bezig met het zelf maken van pasta, maar ik was deze keer redelijk tevreden over het eindresultaat, vooral omdat ik een zeer enthousiast helpende zoon had die de machine voor mij liet draaien (hij voelde zich vast schuldig over het Lego-leed dat hij zijn moeder had aangedaan) en omdat ik dit keer eindelijk doorhad dat je geen pasta kan maken zonder een intense teringzooi van je keuken te maken. Er zat overal bloem maar de ravioli kwam eindelijk goed los uit de vorm en liet zich prima koken. Als het me nu ook nog lukt om het deeg echt dun te draaien, ben ik pas helemaal tevreden. Ach, voor een post-Lego-pasta was het zeker niet slecht.
De ravioli aten we met een klein beetje roomboter en wat geroosterde pijnboompitten eroverheen. Ernaast een salade van de overgebleven kratroodlof en de kratappels met een dressing van balsamico-azijn en -inderdaad- kratappelstroop.
En omdat het vandaag voor de kinderen toch een feestelijk herfstvakantiedagje was, kregen ze een lekker krataardbeienijsje toe. Het weekend zit er weer op. Lego World sla ik voortaan over maar die krat die blijft!
Lizzy proeft Haarlem- en omstreken 