Volgens het Parool is 1 van de culinaire trends voor 2014 (naast “gezond gemaksvoedsel”, zoals we straks bij Soep & Sla gaan maken, had ik dat al gezegd?!) de Flammkuchen, een dun Elzasser plat brood dat belegd wordt met crème fraîche, spek, uien en gruyère. Ook op de Horecava had men deze trend ontdekt, want ik zag daar minstens drie Flammkuchen-stands met bezwete koks die tegen de klippen op stonden te bakken, zo gretig hadden de puntjes F-Kuchen aftrek. Vooral bij de stand van de “echte”F-kuchen werd er flink geduwd en gedrongen om een stukje met zalm te kunnen bemachtigen en toen ik eenmaal een paar medebezoekers had neer gehoekt, snapte ik waarom. Flammkuchen is verdammt lecker!
Gezegend met een Hanos-pas en een lekkerbekkende compagnon, sloeg ik gisteren dan ook vol verwachting een groothandelsverpakking F-Kuchen in. Janet en ik verdeelden de buit en gingen met de mooie dunne pannenkoekjes aan de slag. Nu zal de oplettende lezer (Pedro, lees je mee?) zich misschien afvragen waarom ik als foodie/kokkie die dingen niet gewoon zelf in elkaar draai. Ze bestaan namelijk uit niets meer dan water, meel, olie en zout, maar omdat er Duitsers zijn die er heel goed in zijn om deze ingrediënten op een perfecte wijze te vermengen, leek het een stuk handiger om ze gewoon kant-en-klaar te kopen.
Ik maakte er vanavond een stuk of zes en dat ging allemaal op. De pannenkoeken zijn namelijk heel dun en licht zodat je in combinatie met een bescheiden topping heel wat smaakjes kan maken en dat deed ik zo: ik bestreek de bodem dun met mooie Normandische crème fraîche (dank u oh Hanos) en belegde de Kuchen vervolgens met combinaties van spek-spinazie-geitenkaas, pastrami-spinazie-oude kaas-pijnboompitten, gerookte zalm-spinazie-pijnboompitten en als toet een versie met stukjes appel-basterdsuiker-kaneel. En zo maakte ik mee wat Janet gisteren al meemaakte: ik had een dolenthousiast publiek! Licht, knapperig, fris, Flammkuchen heeft het allemaal.
En dus, lieve lezer, bin ich kein Berliner maar ein Flammkuchen fan!
(en dan nog een kleine PS, speciaal voor de familie Slot-Levert: de pastrami sneed ik op mijn mooie nieuwe snijmasjien en daar werden we allemaal heel blij van!)