Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik heb regelmatig last van aankoopspasmen. Met de lonkende binnenstad van Haarlem aan mijn voeten, overkomt het me regelmatig dat ik na een gepland bezoek aan de kaasboer/visboer/Etos thuis kom met tassen vol met ongeplande aankopen. Voorbeeld. Ik was vorige week bij de toko voor trassie en kwam thuis met trassie, een blikje kimchi, sushimayonaise, kruidenmix voor Vietnamese soep en misosoep, Madame Jeanette pepers en lemperrolletjes. Rondneuzend in zo’n winkel overvalt me een diep gevoel van welbehagen bij het zien van al die fijne dingen die mijn leven nog beter kunnen maken. En dat heb ik niet alleen met eten, maar ook met serviesgoed (en schaaltjes in het bijzonder en dat laatste schijnt heel erg traumatisch te zijn voor mijn man. Zegt íe) en make-up. En kookboeken.
Mijn laatste aanwinst is Thailand- The Cookbook en ik weet nog precies hoe het ging. Het stortregende en om onduidelijke redenen rende ik Boekhandel de Vries in. Waarschijnlijk om “alleen maar even rond te neuzen”, maar zoals jullie al voorvoelen, bleef het daar niet bij. Het was koud, ik was verregend en ineens glansde daar de prachtig goud-groene stoffen kaft van dat dikke boek, gevuld met foto’s van exotische maaltijden uit alle streken van Thailand. En ik wist dat ik niet verder kon met mijn leven zonder dit fijne boek.
Gelukkig word ik na dit soort impulsaankopen zelden geplaagd door schuldgevoel. In de loop der jaren weet ik inmiddels redelijk goed wel welke aankopen me echt gelukkig maken en ook in het geval van het Thaise kookboek, bleek mijn gevoel me niet te bedriegen.
Ik maakte vandaag voor mezelf een pannetje met Salmon Sour Soup. Een bijzondere kippen-visbouillon met trassie, koriander, gepureerde sjalotjes, gember, palmsuiker, vissaus en tamarindepuree voor het zure. Erin gingen stukken verse zalm en wat gesnipperde bosuitjes.
En toen bleek ik van nog een spasme last te hebben. Het pannetje was namelijk binnen vijf minuten leeg.
Lizzy proeft Haarlem- en omstreken 