GROOTHANDELS-MAYO

Zwarte mayo is best lekker

Ik heb een tik. Ik hou van groothandels. En dan heb ik het dus niet over grote magazijnen vol met rolstoelen, chirurgische handschoenen, behangrollen, tonnen met vet of aluminium onderdelen voor offshore boorplatforms (en dit zijn uiteraard willekeurige voorbeelden) maar ik heb het over culinaire groothandels. Denk Hanos ISPC, denk Sligro, denk Makro.

Deze liefde is een overblijfsel uit het lange tijdperk voordat ik zelf een pas van Sligro in mijn portemonnee had. Vroeger leende ik af en toe de Sligro pas van mijn buurman, om dan vervolgens drie uur later en minimaal 200 euro lichter, hijgend van extase weer thuis te komen met een heleboel dingen die ik niet nodig had maar die er in de winkel wel hoogst noodzakelijk, nee zelfs onmisbaar uit zagen. Want de keus! De dingen die ik nooit eerder gezien had! De bakken met levende kreeften!

Inmiddels is het hysterische er wel een beetje af, want als je een jaar lang een paar keer per week op een drafje door de Sligro rent omdat je eigen leverancier vergeten is om de kaas, sla, bacon of gehakt te leveren, dan gaat de glamour er snel af.

En alhoewel ik al een tijdje niet meer in de maalstroom van een dagelijkse horeca-onderneming zit, heb ik meestal nog steeds te weinig tijd om echt te genieten van een bezoek aan zo’n megasupermarkt. Zo was ik vorige week in het Amsterdam Food Center (voor mij het walhalla der walhallas, de slagboom gaat daar voor mij iedere keer met engelengezang open) en had daar een uur de tijd om nieuwe verpakkingen voor mijn soepen en pesto te halen. Na een half uur bij de verpakkingsboer (gaap) was er nog maar 20 minuten om door de droom-der-dromen-winkel van De Kweker te hollen. Alleen al de vleesafdeling is daar zo groot als de gemiddelde supermarkt. Helaas had ik daar dit keer geen tijd voor, dus ik probeerde ik me te concentreren op het bezoeken van de afdeling met azijn, oliën en pesto dus. Tevergeefs. Na 20 minuten stopte ik slippend bij de kassa, balancerend met een grote pot pesto, 1 potje Pharaon Dukka (een soort droge dip uit het MiddenOosten, die je kunt combineren met in olie geroosterde groenten), een jerrycan met witte wijnazijn (van azijn heb je nooit genoeg, zeg ik altijd maar) en een pot met Curry Black Pearl van Thiercelin.

En zo kwam het dat we vanavond een grote USA Beefburger van de Sligro aten omdat ik daar vandaag nog moest zijn voor wat plastic bakjes, met daarbij gebakken aardappels die we dipten in een bakje met werkelijk fantastische Curry Black Pearl mayonaise met sherry-azijn. Waarmee weer eens bewezen is dat alles wat ik tegenkom tijdens mijn extatische groothandel-strooptochten, ECHT heel, heel nuttig is.