Afgelopen zondag vluchtte ik samen met mijn gezin naar de rust van het Haarlemse centrum. Na een zaterdag die door onze Schalkwijker buurtkinderen werd vol-gegild alsof ze in een achtbaan in de Efteling zaten en die werd afgesloten met een lawaaierig feest dat zich 2 deuren verderop afspeelde, snakten we naar rust, regelmaat en reinheid. Op naar het centrum dus, waar bussen iedere 5 minuten langsbrullen en de klokken van de Bavo ieder half uur door over de markt schallen. Ook lawaai, maar dan toch anders.
We hadden zin in een uitgebreide lunch. Iets met een Sunday Roast, grote glazen wijn en ontspannen tafelen. En voordat we in onze standaard kramp schoten en op het terras bij Toujours zouden neerploffen, besloten we iets nieuws te proberen. Het werd ML.
ML is een fenomeen in Haarlem. Chefkok Mark Gratema draait al heel wat jaren mee en dat doet hij zo goed, dat zijn restaurant ML in 2011 werd bekroond met een Michelinster, die hij sindsdien heeft gehouden, Knap werk.
Afgelopen voorjaar besloten Mark en zijn partner Liane het echter wat grootser aan te pakken. Ze betrokken het prachtige gebouw van Stempels aan het Klokhuisplein en hadden toen ineens een restaurant, een bistro èn een hotel. En ook nog eens een groot terras, pal naast de Bavo.
En dat terras, daar streken we vol verwachting neer. Want een bistro die gerund wordt door een sterrenchef, daar verwachtten we toch wel wat van.
Een klein uur laten verlieten we teleurgesteld het terras, 80 euro lichter.
Mijn man had een broodje met runderentrecôte besteld maar kreeg een zuinig pistoletje met weliswaar goed maar te weinig en vet vlees. Mijn hamburgerliefhebber van een zoon kreeg de zijne niet weg. Het geheel bleek nogal weeïg (èn een gebakken ei èn zacht vlees èn een slappe tomaat maar niks zuurs of knapperigs) en dus liet hij hem staan. Mijn jongste zoon at met smaak van zijn saté van ossenhaas, maar toen ik een likje van zijn satésaus proefde, leek de smaak verdacht veel op die van Wijko. Gewoon uit een bakje dus.
En mijn eigen eten? Ik kreeg het plateau de luxe met prima vleeswaren en vis, voorzien van een heerlijke bisque en wat lekkere garnalensalade. Goed, maar ik miste iets frissigs om balans in het plateau te brengen. De grootste teleurstelling zat ‘m echter in het dessert. De chocoladetaart die ik bestelde (50 cent extra voor n lepel slagroom?!) bleek droog en oneetbaar.
Naast het tegenvallende eten moesten we ook keer op keer lang wachten op ons drinken en werden de vieze glazen niet weggehaald, terwijl het terras niet vol zat. En wat jammer dat er zo weinig aandacht aan de inrichting van het terras is besteed. Mijn zoons kregen hun drankjes uit dof gewassen standaardglazen.
Gelukkig hadden we een lieve serveerster die haar best deed om het ons naar de zin te maken maar dat kon de ervaring niet meer redden…
Dus, Mark en Liane: dit kan echt beter. Ik snap best dat je op dat terras geen sterreneten serveert maar zorg er dan wel voor dat de klassiekers die je op de kaart hebt staan, kloppen. En dat de bediening zijn werk goed doet. En dan kom ik graag nog een keer proeven. Misschien zelfs de chocoladetaart. In de tussentijd ga ik wel weer gewoon naar een goed restaurant. Of naar de Efteling.
Lizzy proeft Haarlem- en omstreken 